Jak opanować stres w 2 sekundy? To bardzo proste!
Określenie stresu pochodzi z fizyki, gdzie odnosi się ono do różnego typu napięć, nacisków lub sił, które działają na system. Termin ten jako pierwszy wprowadził Hans Selye w 1926 roku. W 1998 roku Światowa Organizacja Zdrowia nazwała nasze czasy epoką stresu; „Stres-światowa epidemia dwudziestego wieku”.Tempo współczesnego życia, niepewność oraz ciągły stres przyczyniają się do chorób układu krwionośnego, trawiennego.
Powszechnie uważa się, iż stres jest stanem szkodliwym, jednakże w wielu przypadkach może być motywacją do skuteczniejszych działań.
W rzeczywistości działania niepożądane przynosi stres zbyt silny lub zbyt długotrwały. Problemy z jakimi musi mierzyć się współczesny człowiek w znaczny sposób nie odbiegają od zmartwień człowieka pierwotnego. Należy jednak zwrócić uwagę, iż jesteśmy bombardowani codziennie przez 65000 bodźców więcej, niż miało to miejsce w przypadku naszych poprzedników. Poddani jesteśmy oddziaływaniu takich bodźców jak:
• skażenie atmosferyczne i akustyczne
• promieniowanie
• nadmiar informacji (często złych)
• obowiązki, problemy rodzinne, pośpiech
Konieczne stają się środki, które mogą załagodzić stres i utrzymać go w tych granicach, w których jest on korzystny, w których pozostaje źródłem energii. Aby to osiągnąć należy dokładnie wiedzieć czym jest stres, oraz myśleć o zdrowiu jako harmonii pomiędzy psychiką, ciałem i światem zewnętrznym.
Według Hansa Selye’go stres przebiega w kilku fazach. Faza alarmowa (stadium szoku i stadium przeciwdziałania szoku). Kolejną fazą jest przystosowanie do stresu, człowiek uczy się radzić ze stresem. Na końcu znajduje się faza wyczerpania. Stałe pobudzenie organizmu przyczynia się do wyczerpania zdolności odpornościowych i często prowadzi do wielu chorób.
Objawami silnego stresu może być: wzrost ciśnienia krwi, pobudzenie emocjonalne, ból głowy, ból brzucha, problemy żołądkowe, suchość w ustach, przyspieszenie akcji serca, wzrost stężenia glukozy we krwi.
Rodzaje stresu
Wszystkie czynniki szkodliwe, które trwają przez dłuższy czas na organizm, mogą stać się stresorami. Warto podzielić je na stresory fizyczne i psychiczne. Fizyczne bodźce stresowe to czynniki, które towarzyszą nam w przyrodzie lub są związane z funkcjonowaniem naszego organizmu:
a)stres ciepła-załamanie się mechanizmów termoregulacyjnych, podwyższenie temperatury ciała powyżej 370 C (hipertermia);
b)stres zimna-odwrotność fizjologiczna stresu ciepła-hipotermia;
c)stres wysiłku fizycznego-wzmożony wysiłek fizyczny, uprawianie sportu (zwłaszcza zawodowego) może być przyczyną stresu. Dostosowanie się organizmu do podwyższonych wymagań energetycznych skutkuje żywszym biciem serca, wzrostem ciśnienia krwi. Powstaje tzw. stan nowej, dynamicznej równowagi. Wysiłek fizyczny prowadzi do zmian m.in. przerostu lewej komory serca, nadciśnienia tętniczego;
d)choroby jako stres-jako stresory naturalne można wymienić choroby wywołane przez drobnoustroje. W początkowej fazie prawie każda choroba daje nietypowe objawy, następnie na tyle typowe, ze można się pokusić o trafną diagnozę;
e)zanieczyszczenia środowiska jako stres, które są problemem wieloaspektowym;
f)hałas jako stres-do jednego z najbardziej groźnych zanieczyszczeń środowiska jest hałas. Hałas ma negatywny wpływ nie tylko na narząd słuchu, lecz również na wiele ważnych życiowych funkcji. Praca w hałasie nie tylko dotyczy dużych zakładów przemysłowych, ale także życia w dużych aglomeracjach;
g)stres psychologiczny-należy zwrócić uwagę na to, iż jednorazowe, nawet silne zdenerwowanie nie jest stresem. Jednym z najcięższych stresów psychicznych jest upokorzenie. W wieku dziecięcym i dojrzewania najcięższymi stresorami są złe relacje między rodzicami (dziecko czuje się samotne ze swoimi problemami). Złe stosunki z rówieśnikami wynikają pośrednio ze złych relacji w domu. Do stresorów można zaliczyć również złą relację dziecko-nauczyciel, z tym, że winę za nie mogą ponosić obie lub tylko jedna ze stron. Poprzez złe relacje w domu, szkole, między rówieśnikami, u dzieci mogą rozwinąć się choroby psychosomatyczne (czasem bardzo poważne). Dzieci często przenoszą negatywne wzorce wyniesione z dzieciństwa na własne dzieci.
Natomiast do najcięższych stresorów w wieku dorosłym uważane są m.in.:
1. złe stosunki w rodzinie lub pracy, a najgorzej gdy oba te stresy występują jednocześnie
2. poczucie niedoceniania w pracy, przeciążenia lub zbyt małego obciążenia
3. żałoba, rozpacz i tęsknota po utracie bliskiej osoby
4. wystąpienia publiczne
5. warstwa społeczna, w której się żyje. Walka o lepszą pozycję społeczną oraz sfrustrowanie tych, którzy reprezentują mniej uprzywilejowaną pozycję.
