Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka odbicia piłki oburącz sposobem górnym

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – piłka siatkowa  odbicia piłki oburącz sposobem górnym

Proces nauczania gry w piłkę siatkówką jest złożony i trudny, zwłaszcza w początkowym okresie. Różnorodność skomplikowanych działań technicznych i rozwiązań taktycznych oraz brak możliwości korekty w trakcie operowania piłką, stawiają nauczających i nauczanych przed trudnym zadaniem. Z własnego doświadczenia wiem, że dzieci często “na siłę” chcą udowodnić, że potrafią grać w piłkę siatkową. W początkowej fazie nauczania nie ma mowy o grze zgodnej z przepisami, ze względu na braki techniczne uczestników (brak jakichkolwiek wymian, chaos w grze). Dlatego polecam na samym początku wprowadzić grę-“siatkówka rzucana”. Uczestnicy zamiast odbić, stosują chwyt piłki oraz przerzut na połowę przeciwnika.

Piłka siatkowa powstała pod koniec XIX wieku (1895 r.), od tego momentu obserwujemy nieustanny proces ewolucji techniki i taktyki. W przeciwieństwie do wielu innych sportów drużynowych, piłka siatkowa charakteryzuję się brakiem bezpośredniego kontaktu z przeciwnikiem. W grze kształtujemy szybkość, zwinność, siłę i wytrzymałość. Inne cechy:

• ograniczona liczba odbić piłki,
• nieograniczony czas gry wynikający z zasady przyznawania punktów.

Jaka jest prawidłowa technika odbicia sposobem górnym?

Postawa wysoka charakteryzuję się ustawieniem nóg w lekkim wykroku, stopy rozstawione na szerokość barków. Nogi nieznacznie ugięte w stawach kolanowych, tułów pochylony lekko do przodu (przez małe załamanie w biodrach), równomiernie rozłożony ciężar ciała. Ramiona ugięte w stawach łokciowych trzymamy swobodnie przy tułowiu. Dłonie, odchylone w kierunku grzbietowym, luźno rozstawione palce, kciuki skierowane do siebie i nieco ku górze, trzymamy na wysokości klatki piersiowej.

 

 

Kontakt z piłką następuje po przyjęciu opisanej wyżej postawy. Odbicie piłki następuje poprzez płynny ruch w stawach skokowych, kolanowych oraz skoordynowaną pracą tułowia i ramion.

Pamiętaj

Ruch wyprostny całego tułowia oraz rąk w stawach łokciowych, jest tym obszerniejszy, im większa jest odległość, na którą  podajemy piłkę. Po odbiciu piłki dłonie wracają do pozycji wyjściowej.

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka odbicia piłki oburącz sposobem górnym

Przykładowe ćwiczenia – nauka:

1.Przyjmowanie postawy wysokiej na sygnał trenera/instruktora.
Ćwiczący znajdują się:

a)w ruchu na małej przestrzeni (wykonują podskoki obunóż, jednonóż etc),

b)w marszu,

c)w biegu.

2. Ustawienie ćwiczących w dwójkach. W postawie wysokiej chwyty i odrzucanie piłki wysokim łukiem. Rzut piłki musi być wykonany przy niezmienionej pozycji w jakiej chwyciliśmy piłkę. Ćwiczymy piłkami lekarskimi, koszykowymi lub do piłki nożnej i siatkowymi.

3. Podrzut piłki, odbicie sposobem górnym w siadzie.

-odbija piłkę sposobem górnym po podrzuceniu piłki przez partnera
-w dwójkach, odbija piłkę w miejscu i w ruchu na małej przestrzeni

4. Na sygnał nauczyciela, uczniowie odbijają piłkę sposobem górnym do siebie, a po odbiciu przebiegają na koniec swojego rzędu. wygrywa ten zespół, który wykona więcej odbić w ciągu 45 sekund.

Doskonalenie odbicia sposobem górnym – ćwiczenia:

1. Ustawienie w czterech rzędach o równej liczbie ćwiczących w odległości 6m od siebie. Pierwsi w zespołach mają po jednej piłce, która na sygnał odbijają sposobem górnym do pierwszego z rzędu. Po odbiciu piłki następuje zmiana, na koniec przeciwległego rzędu.

Jest to bardzo proste ćwiczenie, jednakże wymaga odpowiednich umiejętności ćwiczących.

2. Zabawa “Berek”.

Ustawienie w rozsypce, każdy ćwiczący posiada piłkę. “Berek” odbijając” piłkę sposobem oburącz dolnym stara się dotknąć jednego z partnerów. Każdy z ćwiczących odbija piłkę sposobem dolnym nad sobą, poruszając się w dowolny sposób. Zmienia “berka” ćwiczący dotknięty przez niego.

Pomimo, iż “Berek” jest mało skomplikowaną zabawą, zalecam stosowanie jej w dalszym etapie edukacji (II lub III etap). Wykorzystałem zabawę z uczniami V klasy szkoły podstawowej,  muszę przyznać, że dzieci miały problemy z koordynacją (uciekaniem przed “berkiem” z równoczesnym odbijaniem piłki sposobem dolnym).

3. Ustawienie jw.-ćwiczący znajdujący się na obwodzie koła poruszają się krokiem dostawnym, wszyscy w tym samym kierunku.

4. Ustawienie w dwójkach w odległości 4-5 m. Ćwiczący odbijają piłkę sposobem oburącz górnym do siebie.