Sprawność fizyczna-siła oraz wytrzymałość jako podstawowe zdolności motoryczne

Sprawność fizyczna-siła oraz wytrzymałość jako podstawowe zdolności motoryczne

„Sprawność fizyczna to zdolność do efektywnego wykonania pracy mięśniowej” WHO 1968

Za wysoce sprawnego fizycznie uznamy takiego człowieka, który charakteryzuje się względnie dużym zasobem opanowanych ćwiczeń ruchowych, wysoką wydolnością układu krążenia, oddychania, wydzielania i termoregulacji, pewnymi prawidłowościami w budowie ciała oraz afirmującym fizyczną aktywność stylem życia.

Koncepcja „health – related fitness” jako teoretyczna podstawa kształcenia sprawności fizycznej.

Odnosi się ona do tych komponentów sprawności, które są efektem korzystnego i niekorzystnego wpływu zwykłej aktywności fizycznej oraz które mają związek z poziomem stanu zdrowia. Komponenty te są określone:
a) zdolnością do podejmowania codziennej aktywności z wigorem i na żwawo
b) takim stanem cech i zdolności, który wskazuje na niskie ryzyko przedwczesnego rozwoju chorób i osłabienia sił w wyniku małej aktywności

Celem sprawności fizycznej jest pozytywne zdrowie fizyczne, które warunkuje niskie ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych. Osiągnięcia zaś mają na celu zdolność angażowania się w codzienne zadania z adekwatną energią oraz satysfakcjonujące uczestnictwo w wybranych sportach.
Rodzaje wysiłku fizycznego:
•anaerobowy (beztlenowy) – do 90 sek. (np. sprint)
•aerobowy (tlenowy) – powyżej 4 min. (długo trwająca aktywność)
•kombinowany (mieszany) – pośredni czas lub wysiłek przerywany

Metody oddziaływania wysiłkiem fizycznym (metody treningowe):
Różnicuje się je na podstawie objętości, intensywności oraz czasu trwania ćwiczenia i przerw.

Ciągłe (wytrzymałość ogólna, ukierunkowana, siłowa)
•jednostajna
•zmienna
Przerywane
•interwałowa; interwał ekstensywny i intensywny – (wytrzymałość specjalna, siłowa, szybkościowa; siła)
•powtórzeniowa (szybkość, wytrzymałość szybkościowa, siła max)

Metody nauczania ruchu:
•analityczna
•syntetyczna
•mieszana

Sprawność fizyczna-zdolności motoryczne

Siła

Siła – to zdolność do pokonania oporu zewnętrznego lub przeciwdziałania mu kosztem wysiłku mięśniowego.

Skurcz statyczny (izometryczny) lub dynamiczny.
Wraz ze wzrostem ciężaru ciała siła absolutna rośnie, ale siła względna maleje.
Zbyt intensywny i jednostronny trening siłowy może powodować różnorodne zmiany patologiczne.
Próby trenowania siły mięśniowej bez użycia maksymalnych napięć mięśniowych są bezowocne.
Sposoby uzyskiwania maksymalnych napięć mięśniowych:

•  wielokrotne pokonywanie ciężaru mniejszego od maksymalnego do całkowitego zmęczenia
•  pokonywanie maksymalnego ciężaru
•  pokonywanie dowolnego ciężaru z maksymalną prędkością

Rodzaje treningu siłowego.

•  trening izometryczny
•  trening dynamiczny (ćwiczenia koncentryczne i ekscentryczne)
•  trening izokinetyczny

Wytrzymałość

Wytrzymałość jest określana jako zdolność do długotrwałego wysiłku przy wymaganej intensywności, niezbedna do zachowania podwyższonej odporności na zmęczenie niezależnie od warunków środowiska zewnętrznego.

Wytrzymałość jest funkcją wielu czynników natury biologicznej, psychologicznej i środowiskowej. Określają ją elementy:

-psychologiczne (motywacja, znoszenie zmęczenia)

-fizjologiczne (krążenie obwodowe, zasoby energetyczne etc.)

Wytrzymałość określa potencjał organizmu, tak niezmiernie ważny w uprawianiu każdej dyscypliny sportowej.

Możemy wyróżnić wytrzymałość ogólną, ukierunkowaną i specjalną.

Wytrzymałość ogólna to zdolność wykonywania przez dłuższy czas określonej pracy fizycznej, niekoniecznie związanej ze specjalnością ruchową.

Wytrzymałość ukierunkowana stanowi etap przejściowy do wytrzymałości specjalnej (wysiłki o średniej i dużej intensywności)

W podstawie programowej przedmiotu wychowanie fizyczne jest mowa o Teście Coopera (bieg wytrzymałościowy). Osobiście nie znam żadnego nauczyciela, którzy przeprowadza ww. test w II etapie edukacji (klasy IV-VI szkoły podstawowej).

Wytrzymałość specjalna jest to zdolność organizmu do wykonywania specyficznych obciążeń ukierunkowanych wymogami, jakie stawia się przed zawodnikami dana dyscyplina sportowa.

W wieku 7-9 lat kształtujemy wytrzymałość poprzez gry i zabawy ruchowe.
Najbardziej korzystny dla kształtowania wytrzymałości tlenowej jest wiek 8-14 lat, a wiek 14-18 lat dla wytrzymałości beztlenowej.

Czy wiesz, że:

Wytrzymałość dziedziczymy głównie po matce…

 W kształtowaniu wytrzymałości stosujemy m.in metodę przerywaną (powtórzeniowa, interwałowa)

Sprawność fizyczna-siła oraz wytrzymałość jako podstawowe zdolności motoryczne.