Archiwa znaczników: konspekt lekcji wf siatkówka

Konspekt lekcji wychowania fizycznego -siatkówka  nauka bloku (zestawienia pojedynczego, podwójnego)

W czasie gry w piłkę siatkową, podstawową akcją obronna jest zestawienie w kierunku zbijanej piłki przez wykonanie przy siatce w wyskoku szerokiej i szczelnej płaszczyzny, z wystawionych nad siatką rąk zestawiających. Pamiętaj, że zestawienie mogą wykonać  tylko zawodnicy znajdujący się w linii ataku.

Prawidłowo wykonane zestawienie powinno skutecznie uniemożliwić przeciwnikowi przeprowadzenie ataku, ponieważ przełożone nad siatką ręce zestawiających uniemożliwiają przejście piłki na własne pole.

Obronę przez zestawienie można podzielić:

• zestawienie pojedyncze
• zestawienie podwójne
• zestawienie potrójne
• zestawienie 2×1 i 1×2

Jak prawidłowo wykonać blok pojedynczy?

Zawodnik, który przygotowuje się do obrony przez zestawienie powinien wykonać:

1. dojście lub doskok do siatki w miejsce, z którego spodziewa się ataku przeciwnika
2. wyskok z miejsca z odbicia obunóż, ramiona prowadzone są do góry wzdłuż tułowia, tak, by wykluczyć możliwość dotknięcia siatki
3. dłonie zawodnika tworzą szczelną płaszczyznę, palce szeroko rozstawione
4. ręce wyprostowane w stawach łokciowych, wzrok skierowany na piłkę; dłonie w chwili zetknięcia się z piłką wykonują ruch nakrycia piłki z góry w dół przez zgięcie w stawach nadgarstka
5. po wykonaniu bloku, zawodnik stara się utrzymać kontakt wzrokowy z piłką, przygotowując się do następnej akcji

Blok podwójny wykonany jest przez dwóch zawodników. Stopień trudności tego rodzaju obrony przez zestawienie, polega na dojściu dwóch ćwiczących do siebie w miejsce gdzie ma nastąpić atak, przy równoczesnym wyskoku  i utworzeniu jednej płaszczyzny bloku.

Blok potrójny wykonują wszyscy trzej zawodnicy ataku. Stosowane jest ono w zasadzie tylko na pozycji środkowego ataku.

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka nauka bloku pojedynczego, podwójnego, przykładowe ćwiczenia:

Kontynuuj czytanie →

Proces nauczania gry w piłkę siatkówką jest złożony i trudny, zwłaszcza w początkowym okresie. Różnorodność skomplikowanych działań technicznych i rozwiązań taktycznych oraz brak możliwości korekty w trakcie operowania piłką, stawiają nauczających i nauczanych przed trudnym zadaniem.

Z własnego doświadczenia wiem, że dzieci często „na siłę” chcą udowodnić, że potrafią grać w piłkę siatkową. W początkowej fazie nauczania nie ma mowy o grze zgodnej z przepisami, ze względu na braki techniczne uczestników (brak jakichkolwiek wymian, chaos w grze). Dlatego polecam na samym początku wprowadzić grę-”siatkówka rzucana”. Uczestnicy zamiast odbić, stosują chwyt piłki oraz przerzut na połowę przeciwnika.

Piłka siatkowa powstała pod koniec XIX wieku (1895 r.), od tego momentu obserwujemy nieustanny proces ewolucji techniki i taktyki. W przeciwieństwie do wielu innych sportów drużynowych, piłka siatkowa charakteryzuję się brakiem bezpośredniego kontaktu z przeciwnikiem. W grze kształtujemy szybkość, zwinność, siłę i wytrzymałość. Inne cechy:

• ograniczona liczba odbić piłki,
• nieograniczony czas gry wynikający z zasady przyznawania punktów.

Główne zalety piłki siatkowej:

• łatwość organizowania tego rodzaju gry – z uwagi na tani i nieskomplikowany sprzęt
• dostępność tej gry jako rozrywki i ćwiczenia fizycznego dla ćwiczących obojga płci o dużej rozpiętości wieku
• wysiłek uprawiających tę grę powinien być wprost proporcjonalny do ich umiejętności
• gra o wyraźnym akcencie współzawodnictwa.

We współczesnej siatkówce, przyjęcie i podanie piłki sposobem oburącz dolnym, jest stosowane w grze bardzo często. Należy to tłumaczyć tym, że zawodnicy starają się zmniejszyć ilość błędów popełnianych przy odbiciu piłki sposobem górnym i lansują odbicie z dołu.

Odbicie piłki sposobem dolnym, jest wykonywane w takich samych postawach jak odbicie sposobem górnym. Również pozostają te same sposoby poruszania się.

Odbicie sposobem dolnym w postawie niskiej:

Postawę niską uzyskujemy poprzez znaczne obniżenie środka ciężkości ciała w odniesieniu do postawy wysokiej. Charakterystyczne więc dla postawy niskiej będą przyjęcia piłek w:

• półprzysiadzie
• przysiadzie
• wypadzie
• klęku
• siadzie
• leżeniu

Przyjęcia piłek w postawie niskiej stosowane są przede wszystkim w czasie gry defensywnej w polu oraz przy asekuracji.

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – odbicia piłki sposobem dolnym i górnym w postawie niskiej, przykładowe ćwiczenia:

Kontynuuj czytanie →

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka odbicia piłki sposobem górnym i dolnym w postawie o zachwianej równowadze

Przyjęcie piłki w postawie o zachwianej równowadze charakteryzuje się tym, że ćwiczący w momencie odbicia piłki nie ma w ogóle kontaktu z podłożem lub ma kontakt z podłożem, ale ciało jego znajduje się w stanie równowagi chwiejnej, tzn., że w momencie odbicia piłki rzut środka ciężkości ciała przyjmującego piłkę, pada poza punkt podparcia

Jakie sytuacje na boisku zmuszają do  przyjęcia piłki w postawie o zachwianej równowadze?

• znaczna odległość przyjmującego piłkę od niej wykluczająca możliwość podejścia pod piłkę i przejęcia jej w postawie stabilnej,
• siła i szybkość lotu piłki, wymagająca często przy przyjęciach oburącz górnych i dolnych amortyzacji przez wykonanie padu w tył,
• spóźniona reakcja przyjmującego piłkę, spowodowana zaskakującymi sytuacjami w czasie gry.

Przyjęcia piłek w postawie o zachwianej równowadze wymagają opanowania wszelkiego rodzaju rzutów i padów ciała w różnych kierunkach oraz umiejętności właściwej amortyzacji przy upadkach ciała, wykluczających możliwość powstawania kontuzji, koniecznym jest by ćwiczący zanim przejdą do ćwiczeń z piłkami opanowali te formy ruchu bez piłek.

W postawie o zachwianej równowadze stosuje się najczęściej odbicie sposobem oburącz dolnym. Odbicie sposobem górnym jest trudniejsze do wykonania, gdyż przy stosowaniu jego istnieje większe prawdopodobieństwo przetrzymania piłki lub odbicia podwójnego. Najpierw należy nauczyć padów i rzutów bez piłki, a następnie stosować takie ćwiczenia, w których występuje piłka. Podstawowymi sposobami odbicia z dołu w tej postawie będą przyjęcia piłek w padzie i rzucie.

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka odbicia piłki sposobem górnym i dolnym w postawie o zachwianej równowadze, przykładowe ćwiczenia:

Kontynuuj czytanie →

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka zagrywka sposobem dolnym

Zagrywka jest to wprowadzenie piłki do gry z dowolnego miejsca, na przestrzeni trzech metrów za końcową linią boiska, z prawej jej strony, uderzeniem ręką w dowolny sposób przez prawego zawodnika obrony.

Wyróżniamy:

• zagrywka dolna
• zagrywka boczna
• zagrywka hakiem
• zagrywka tenisowa

Zagrywka dolna – Najbardziej prosta w wykonaniu oraz bardzo pewna w użyciu, dlatego od niej zaczynamy naukę wprowadzania piłki do gry.

Zagrywka jest jedynym elementem techniki gry, którego wykonanie jest wyizolowane, nie zależy więc do współdziałania pozostałych członów zespołu. Wykonanie zagrywki powinno następować tylko wówczas, kiedy cały zespół zawodnika zagrywającego jest ustawiony i gotowy do gry.

W metodyce nauczania zagrywek uwzględniamy stopniowe przechodzenie od najłatwiejszych form wprowadzania piłki do gry, od zagrywki dolnej do bocznej, poprzez boczną do trudniejszych zagrywek atakujących (zagrywka hakiem, tenisowa).

Jaka jest prawidłowa technika zagrywki dolnej?

Zawodnik stoi w małym wykroku, twarzą zwrócony do siatki, piłka przed podrzutem spoczywa na lewej ręce (przy uderzeniu prawą ręką) przed prawym barkiem. W czasie podrzutu piłki wykonujemy zamach ręką uderzającą do tyłu z równoczesnym nieznacznym obniżeniem postawy. Uderzenie piłki następuje przez wahadłowy ruch ramion do przodu, który towarzyszy mały skręt  tułowia i wyprost nóg w stawach kolanowych.

Z uwagi na specyfikę wykonywania zagrywki, naukę wprowadzenia piłki do gry zaczynamy od takiej formy nauczania, która w odniesieniu do tego elementu techniki zapewni częstą powtarzalność ruchu w warunkach zbliżonych bądź identycznych do zachodzących w grze. Stosujemy ćwiczenia w formie ścisłej, a następnie posługujemy się formami zabawowymi.

Dalszym etapem doskonalenia techniki zagrywki, jak również jej założeń taktycznych, będą wszystkie ćwiczenia w formie fragmentów gry, do których będziemy wprowadzać  piłkę zagrywką. W końcu należy stosować grę szkolną o specjalnych założeniach dla zagrywającego, oraz grę właściwą.

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka zagrywka sposobem dolnym, przykładowe ćwiczenia:

Kontynuuj czytanie →

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka nauka poruszania się po boisku krokiem dostawnym, podwójnym, doskokiem i biegiem

W nauczaniu poruszania się po boisku możemy wykorzystać ćwiczenia w formie ścisłej oraz zabawowej. Efektywne poruszani się po boisku w trakcie pomaga i ułatwia przyjmowanie poprawnych postaw siatkarskich, które mają duży wpływ na precyzję przyjęć i podań piłki.

Możemy rozróżnić następujące sposoby poruszania się:

• krok dostawny
• krok podwójny
• doskok
• bieg

Jaka jest prawidłowa technika poruszania się krokiem dostawnym, podwójnym, doskokiem, biegiem?

Kontynuuj czytanie →

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – piłka siatkowa zbicie piłki sposobem tenisowym

W zakres ataku wchodzą następujące formy:

• zbicie piłki sposobem tenisowym lub zamahowym,
• plasowanie,
• kiwnięcie,
• opuszczenie piłki na ręce zastawiających.

Technika wykonania ataku jest inna niż technika odbicia piłki. Celem każdego ataku jest skierowanie piłki, które uniemożliwi odbiór piłki przez przeciwnika. Atak wykonują zawodnicy, którzy w danym momencie gry znajdują się pod siatką (linia ataku). Zawodnikom z linii obrony nie wolno atakować z pola ataku.

Czym charakteryzuje się zbicie piłki sposobem tenisowym? Kontynuuj czytanie →

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka zagrywka tenisowa

Z uwagi na technikę wykonywania zagrywek dzielimy je na:

• zagrywka dolna
• zagrywka boczna
• zagrywka hakiem
• zagrywka tenisowa

Jaka jest technika zagrywki tenisowej?

Ten rodzaj zagrywki należy do atakującej formy wprowadzania piłki do gry, dlatego też ma szerokie zastosowanie w czasie gry. Zagrywający tym sposobem ustawiony jest przodem do siatki, w małym wykroku lewą nogą, przy uderzeniu prawą ręką. Podrzut piłki może być wykonany prawą albo lewą ręka.  Równocześnie z podrzutem piłki wykonujemy zamach przez silny skłon tułowia w tył, przeniesieniem cięzaru ciała na nogę zakroczną, oraz jej najdalsze odprowadzenie ramienia uderzającego górą w tył. Ręką uderzającego jest mocno zgięta w stawie łokciowym, palce zwarte, ale nie usztywnione, nadgarstek rozluźniony.

Kontynuuj czytanie →

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – siatkówka nauka padu siatkarskiego w przód

Do polski piłka siatkowa dociera około 1920 roku przeniesiona z USA przez instruktorów wychowania fizycznego, zatrudnionych w YMCA. W początkowym okresie jej rozwoju na terenie Polski używano różnych nazw w różnych częściach kraju-“latająca piłka”, “dłoniówka”, “przebijanka” itp.

Od czego zacząć nauczanie nowego elementu?

Wykonujemy poprawny pokaz (lub najlepiej zaawansowany technicznie ćwiczący). Do założeń taktycznych wykorzystujemy tablice poglądowe, makiety. Dokładnie objaśniamy podczas nauczania elementów technicznym. Korygujemy na bieżąco pojawiające się błędy.

Nauczanie rozpoczynamy w warunkach najprostszych, stosujemy ćwiczenia w formie zabawowej lub ścisłej. W dalszych etapach szkolenia utrudniamy warunki, zbliżając ją do spotykanych w grze.

W nauczaniu gry w piłkę siatkową stosuje się metody:

• analityczna
• syntetyczna
• kompleksowa

Kontynuuj czytanie →

Konspekt lekcji wychowania fizycznego – piłka siatkowa  odbicia piłki oburącz sposobem górnym

Proces nauczania gry w piłkę siatkówką jest złożony i trudny, zwłaszcza w początkowym okresie. Różnorodność skomplikowanych działań technicznych i rozwiązań taktycznych oraz brak możliwości korekty w trakcie operowania piłką, stawiają nauczających i nauczanych przed trudnym zadaniem. Z własnego doświadczenia wiem, że dzieci często “na siłę” chcą udowodnić, że potrafią grać w piłkę siatkową. W początkowej fazie nauczania nie ma mowy o grze zgodnej z przepisami, ze względu na braki techniczne uczestników (brak jakichkolwiek wymian, chaos w grze). Dlatego polecam na samym początku wprowadzić grę-“siatkówka rzucana”. Uczestnicy zamiast odbić, stosują chwyt piłki oraz przerzut na połowę przeciwnika.

Piłka siatkowa powstała pod koniec XIX wieku (1895 r.), od tego momentu obserwujemy nieustanny proces ewolucji techniki i taktyki. W przeciwieństwie do wielu innych sportów drużynowych, piłka siatkowa charakteryzuję się brakiem bezpośredniego kontaktu z przeciwnikiem. W grze kształtujemy szybkość, zwinność, siłę i wytrzymałość. Inne cechy:

• ograniczona liczba odbić piłki,
• nieograniczony czas gry wynikający z zasady przyznawania punktów.

Jaka jest prawidłowa technika odbicia sposobem górnym?

Kontynuuj czytanie →