Rozwój motoryczny człowieka w procesie ontogenezy.
Przemiany zachodzące w motoryczności ludzkiej postępują od wręcz rozbrajającej niezaradności noworodka i niemowlęcia, przez coraz bardziej sprawne i celowe ruchy dziecka, w pełni ukształtowane, ale dość schematyczne czynności osoby dorosłej, aż do nieuchronnego wstecznego, inwolucyjnego ubóstwa ruchowego starca.
Jeżeli dzieci nie są dojrzałe do uczenia się, wówczas ich nauczanie będzie tylko stratą czasu i sił.
Metody uczenia się sprawności motorycznych:
– prób i błędów
– naśladownictwo
– nauczanie czynności ruchowej
Okresy sensytywne: to okres w rozwoju osobniczym kiedy następuje zwiększenie dynamiki naturalnego rozwoju danej cechy i szczególnie podatny na działanie zewnętrznych bodźców kształtujących (Osiński)
