Małe gry w piłkę nożną to podstawowy środek treningowy na każdym etapie szkolenia. Mnogość rozwiązań, form, rodzajów małych gier jest na tyle duża, że każdy trener/nauczyciel może dowolnie dostosować środek treningowy do głównego celu treningu (indywidualny, grupowy, zespołowy), poziomu umiejętności grupy ćwiczebnej oraz warunków bazowych. Możemy rozpocząć od najprostszych form gier 2v2 na 2 bramki, następnie na 4 bramki, stopniowo przechodząc do trudniejszych wersji (gra w przewadze, ze strefami, z akcentem na przejście z fazy obrony do ataku etc.) Wszystkie małe gry łączy jedno – duża intensywność na małej przestrzeni.
Patrząc z szerszej perspektywy na mecz, można zauważyć że gra toczy się w danych obszarach boiska (nie na całym placu gry). Na małej przestrzeni dochodzi do pojedynków 1v1, 1v2, 2v2, 3v2, 4v2, w różnych konfiguracjach (mniej/więcej zawodników). Niezmiernie ważne jest wykorzystywanie środków treningowych, które w najwierniejszy sposób odzwierciedlają warunki meczowe. Nie widzę sensu stosowania ćwiczeń (organizacja i forma), który nijak ma się do sytuacji meczowych np. podanie do przeciwnego bramkarza, który zagrywa z powrotem piłkę do napastnika, a ten uderza do bramki. Proste ćwiczenie doskonalące uderzenie piłki, ale czy ma charakter praktyczny? Czy napastnik podaje piłkę do bramkarza z przeciwnej drużyny licząc na podanie zwrotne? Kontynuuj czytanie
